झगडाको ओखती

झगडाको ओखती

एउटा परिवार सानो थियो, बच्चा थिएन, सुखी थिए दुईजनामात्र । विस्तारै दुवैको मन मुटाव हुन थाल्यो । बुढा बुढीको झगडा परालको आगो नै त हो । तर त्यो परालको आगोले विस्तारै विरस्तारै अरूतिर पनि डढाउन थाल्यो । दुई मिनेटको झगडा दुई घण्टा हुँदै विस्तारै दुई दिनसम्म पनि बोलचाल हुन छाड्ने अवस्थामा पुग्यो । पछि त कुनै ठूलो समस्या आइपरेमामात्र दुइजनाको बोलचाल हुने स्थिति आयो ।

यस प्रकारले झगडा भइरहँदा, दुवै जना दिक्क मान्न थाले । कारण ठूलो हुँदैनथ्यो, जस्तो कि, श्रीमानले बिहान भनेको कुरा नल्याउँदा बेलुकी श्रीमती रिसाउने, श्रीमतिले शब्जीमा नुन कम गर्दा श्रीमानले खानै नखाने ।

अब त अति भयो, श्रीमान श्रीमतीको झगडा न हो आफैं मिलाउनु पर्छ भनेर श्रीमानले पहल गरे तर फेरि सानो निहुँमा श्रीमतीले घुर्काए पछि श्रीमान पनि जंघिए । अब आफैं मिलाउन सकिएन भनेर छिमेकी गुहारे । छिमेकीले शुरूमा राम्रै भने पनि विस्तारै एक अर्काबीचमा नुन छर्किने काम मात्र गर्न थाले । अब झगडाले छिमेक, टोल हुँदै पुरै गाउँ नै हल्लाउला जस्तो अवस्था आउन थाल्यो ।

संयोगवश त्यस गाउँमा एकजना लोकप्रीय ज्योतिषी आए । श्रीमानले सोचे अब यिनले नै समस्या हल गर्दछन् । श्रीमान सुटुक्क ज्योतिषीकोमा गएर बेलीबृतान्त लगाए । ज्योतिषीले न त बुटी दिए, न त कुनै भविष्य हेरे । अनि सुन्ने बित्तकै भने - "तपाई श्रीमतीको छेउमा पर्ने बित्तिकै 'येन' भन्नुहोला, यदि उहाँले पनि 'जेन' भन्नु भयो भने तपाईंको समस्या समाधान हुन्छ । तर एउटा शर्त छ, बुढी रिसाएको थाहा पाउने बित्तिकै तपाईं चुप लाग्नुहोला । तपाईकी श्रीमतीले ऐना हेरिन भने सोच्नुहोस् तपाईको समस्या गयो । तर जबसम्म बुढी ऐना हेरिरहनुहुन्छ तबसम्म नबोल्नु होला ।" ती श्रीमान हेरूम् न त भन्दै गए ।

ज्योतिषीले ती महाशयका श्रीमतीलाई सुटुक्कै डाक्न पठाए । ती ज्योतिषीले महिला आउने बित्तकै भने - "तपाईंको मा "गाल गर्व योग" रहेछ, अब तपाईंलाई म केही मन्त्र पढिदिन्छु । तपाईं घर जाने बित्तकै तपाईंका श्रीमानले 'येन' भन्नुहुन्छ, तपाईं तत्कालै 'जेन' भन्नुहोला । अनि अबदेखि बुढाले जे भने पनि नकारात्मक कुरा नबोल्नु होला गएर ऐना हेर्नुहोला, रिस उठुन्जेल तपाईं आफूलाई ऐनामा हेरिरहनु होला । यदि बुढाले नकारात्मक कुरा गरे भने रिसाउन पाइन्छ । तर बोलेनन् भने तपाईं ऐना हेर्ने कामलाई निरन्तरता दिनुहोला ।" श्रीमती केही हुन्छ कि भनी त्यहाँबाट विदा भइन् ।

बेलुकी जब श्रीमान कामबाट लखतरान भएर घर आइपुगे, बोलचाल नभएको ठ्याक्कै हप्ता दिन पुगेछ सम्झे । श्रीमतीले खाना बनाउने लगायत घरका काममा चाहिं कन्ज्युस्याइं गर्दिनथिन्, तर खाना बनाएर थाल बजेको आवाजले नै खाना खान बोलाएको बुझेर श्रीमान गएर खाना खानु पर्थ्यो । श्रीमती भान्साघरमा थिइन् । लाज लाग्यो अघि पर्न । तर मन बाँधे र श्रीमतीको अगाडि गएर 'येन' भने । श्रीमतीले तत्कालै जवाफ फर्काइन्,

'जेन!'

अब श्रीमान बोल्न सकेनन् । लाज लाग्यो । ज्योतिषीले भनेको कुरा पुग्यो । नयाँ जिन्दगीको आभाष भयो । बेडरूममा गएर लडे । श्रीमतीले पनि सोही कुरा सोचिन् । उनलाई पनि नयाँ जीवन पाएको अनुभव भयो । सोच्दा सोच्दै खाना केही डढ्यो । अब सोचिन् फेरि अर्को लफडा । तर ज्योतिषीमा विश्वास जाग्यो । नजागोस् पनि कसरी जे भनेको त्यहि पुग्यो । अनि जति रिसाए पनि म रिसाउँदिन भन्ने सोचिन् । र नबोली बस्ने विचार गरिन् ।

खाना खाने संकेत, एक हप्ता देखिको । थाल बज्यो । श्रीमानले टेलिभिजन अफ गरे । खाना खानको लागि तयारी । मोबाइलमा डाटा पनि अफ गरे ।

खाना खान लाग्दा देखे, श्रीमतीको थालमा डढेको भात छ । आफ्नोमा राम्रो मात्र छ । ज्योतिषीले काम त गरे । तर माया लाग्यो । अनि थाल साटे । श्रीमतीले फेरि थाल साटिन् । उनलाई पनि श्रीमानको धेरै माया जाग्यो । फेरि यहि क्रम दोहोरियो । श्रीमतिले नकार्न खोज्दा खोज्दै एउटा थाल भुंइमा झ-यो ।

अब श्रीमतीलाई रिसको पोकोले घे-यो । बोल्नमात्र लागेकी थिइन्, झल्यास्स ज्योतिषीको कुरा याद आयो । बोलिनन् । ऐना गएर हेर्न थालिन् । बुढाले सोचे ज्योतिषीले भनेको पुग्यो । बोलेनन् । गएर कुकरमा केही चामल हालेर फेरि पकाउन थाले । श्रीमतीले एकछिन चुप लागेपनि केही आवाज आएको सुनेर किचनमा आइन् । हेरिन् बुढाको करामत । खासै घरको काम नगर्ने बुढाले खाना पकाएको देखेर दया लाग्यो । माया पलायो । उनको रिस त उहिल्यै झरिसकेको थियो ।

अब बुढीले ऐना हेर्न छाडेको थाहा पाएपछि बुढाले बुझे, बुढीको रिस शान्त । अनि विस्तारै बुढीको छेउमा गएर भने - 

"मलाई माफ गर बुढी" ।

बुढाको यो शब्दले श्रीमतीको जिउ नै सिरिङ्ग भएर आयो । अनि डाँको छाडेर रून थालिन् । श्रीमानलाई श्रीमतीको अत्यन्त माया लागेर आयो । दुवै एक अर्कामा समेटिए ।

त्यस दिन पछि उनीहरूको जीवनमा कहिले पनि भुकम्प त आएन तर सुनामी चाहिं अवश्य आयो ........

...

...

...

अब कसरी सुनामी आयो भन्ने कुरा म तपाईंहरूलाई अर्को पल्ट भन्नेछु ।